நாட்டுக்குத் தேவையான சட்டங்களை இயற்றுவதற்கும் அமுல்படுத்துவதற்கும் அமுல்படுத்தும் வேளை எழும் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதற்கும் ஓர் அரசுக்குள்ள சுதந்திர அதிகாரமே இறைமை ஆகும்.
இறைமை என்பதைக் குறிக்கும் Sovereighty என்ற சொல்லானது Soveinete எனும் பிரான்சிய சொல்லிலிருந்தும் Supermitas எனும் இலத்தீன் சொல்லிலிருந்தும் தோன்றியது.
இதன்படி இறைமை என்பது உயர்ந்த அதிகாரம் அல்லது மேலான அதிகாரம் எனப் பொருள் கொள்ளப்படுகின்றது.
அரசின் இறைமை அதிகாரம் அடையாளப்படுத்துவது – பொருத்தமற்ற கூற்றுகளின் தொகுதி
A – சிறிய அரசுகள் மீதான பெரிய அரசுகளின் உயர்தன்மையையாகும்.
B – உள்ளக விவகாரங்களில் அரசின் உயர்தன்மையையாகும்.
C – வெளியக விவகாரங்களில் அரசின் உயர்தன்மையையாகும்.
D – உள்ளக, வெளியக விவகாரங்களில் அரசின் உயர்தன்மையையாகும்.
இறைமை என்பது
A – அரசின் முக்கிய இயற்பண்பாகும்.
B – உள்வாரி, வெளிவாரி என்ற இரு பண்புக் கூறுகளைக் கொண்டதாகும்.
C – தனி முதன்மையானது, ஒப்பற்ற, பிரிக்க முடியாதது மற்றும் மாற்றக்கூடியது
D – ஏனைய சமூக நிறுவனங்களிலிருந்து அரசை வேறுபடுத்திக் காட்டுகிறது
இறைமை என்பது
A – அரசுகள் மட்டும் அனுபவிக்கும் உயர்ந்ததும் தனிமுதன்மையானதுமான அதிகாரமாகும்.
B – உள்வாரியானதும் வெளிவாரியானதுமான இரு பகுதிகளையுடையது எனக் கருதப்படுகிறது.
C – அரசின் முக்கியமானதும் தனித்துவமானதுமான பண்பாகும்.
D – அரசின் ஆன்மாவாக இருப்பதோடு அரசினால் பலவந்த அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கான சட்டரீதியான தன்மையையும் வழங்குகிறது.
E – பலமான அரசுகளைப் பலவீனமான அரசுகளிலிருந்து வேறுபடுத்துவதற்குப் பயன்படுத்தும் ஓர் அளவுகோலாகும்.
இறைமை என்பது:
A – தனிமுதன்மையானதும் எல்லையற்றதுமான அதிகாரம் பற்றிய மூலக் கொள்கையாகும்.
B – பலவந்த அதிகாரத் தனியுரிமையை அரசுக்கு வழங்குகிறது.
C – நீதித்துறை மற்றும் நிறைவேற்றுத் துறைகளினூடாக அரசினால் பிரயோகிக்கப்படுகின்றது.
D – அரசை ஏனைய சகல அரசியல் மற்றும் சமூகத் தாபனங்களை விட மேலாக வைக்கின்றது.
E – உள்ளக மற்றும் வெளியக இறைமை என்ற இரு பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது.
இறைமைக் கோட்பாடு :
A – அரசின் அதிகாரத்தோடு தொடர்புபடுகிறது.
B – ஏனைய சமூகத் தாபனங்களுக்கு மேலால் அரசின் உயர் தன்மையை வலியுறுத்துகிறது.
C – அரசின் சட்டங்களுக்குச் சட்டபூர்வத்தன்மையை வழங்குகின்றது.
D – தேசிய அரசு முறையின் தோற்றத்தையும் இருப்பினையும் நியாயப்படுத்துகிறது.
E – கடவுளை அரசியலதிகாரத்தின் பிரதான மூலாதாரம் என ஏற்றுக்கொள்கிறது.
அரசின் இறைமை அதிகாரம் அடையாளப்படுத்துவது – பொருத்தமற்ற கூற்றுகளின் தொகுதி
A – சிறிய அரசுகள் மீதான பெரிய அரசுகளின் உயர்தன்மையையாகும்.
B – உள்ளக விவகாரங்களில் அரசின் உயர்தன்மையையாகும்.
C – வெளியக விவகாரங்களில் அரசின் உயர்தன்மையையாகும்.
D – உள்ளக, வெளியக விவகாரங்களில் அரசின் உயர்தன்மையையாகும்.
இறைமை என்பது
A – அரசின் முக்கிய இயற்பண்பாகும்.
B – உள்வாரி, வெளிவாரி என்ற இரு பண்புக் கூறுகளைக் கொண்டதாகும்.
C – தனி முதன்மையானது, ஒப்பற்ற, பிரிக்க முடியாதது மற்றும் மாற்றக்கூடியது
D – ஏனைய சமூக நிறுவனங்களிலிருந்து அரசை வேறுபடுத்திக் காட்டுகிறது
இறைமை என்பது
A – அரசுகள் மட்டும் அனுபவிக்கும் உயர்ந்ததும் தனிமுதன்மையானதுமான அதிகாரமாகும்.
B – உள்வாரியானதும் வெளிவாரியானதுமான இரு பகுதிகளையுடையது எனக் கருதப்படுகிறது.
C – அரசின் முக்கியமானதும் தனித்துவமானதுமான பண்பாகும்.
D – அரசின் ஆன்மாவாக இருப்பதோடு அரசினால் பலவந்த அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கான சட்டரீதியான தன்மையையும் வழங்குகிறது.
E – பலமான அரசுகளைப் பலவீனமான அரசுகளிலிருந்து வேறுபடுத்துவதற்குப் பயன்படுத்தும் ஓர் அளவுகோலாகும்.
இறைமை என்பது:
A – தனிமுதன்மையானதும் எல்லையற்றதுமான அதிகாரம் பற்றிய மூலக் கொள்கையாகும்.
B – பலவந்த அதிகாரத் தனியுரிமையை அரசுக்கு வழங்குகிறது.
C – நீதித்துறை மற்றும் நிறைவேற்றுத் துறைகளினூடாக அரசினால் பிரயோகிக்கப்படுகின்றது.
D – அரசை ஏனைய சகல அரசியல் மற்றும் சமூகத் தாபனங்களை விட மேலாக வைக்கின்றது.
E – உள்ளக மற்றும் வெளியக இறைமை என்ற இரு பகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது.
இறைமைக் கோட்பாடு :
A – அரசின் அதிகாரத்தோடு தொடர்புபடுகிறது.
B – ஏனைய சமூகத் தாபனங்களுக்கு மேலால் அரசின் உயர் தன்மையை வலியுறுத்துகிறது.
C – அரசின் சட்டங்களுக்குச் சட்டபூர்வத்தன்மையை வழங்குகின்றது.
D – தேசிய அரசு முறையின் தோற்றத்தையும் இருப்பினையும் நியாயப்படுத்துகிறது.
E – கடவுளை அரசியலதிகாரத்தின் பிரதான மூலாதாரம் என ஏற்றுக்கொள்கிறது.
